بررسی میزان آلودگی گاز بیهوشی نیتروس اکساید در اتاق های عمل جراحی اطفال بیمارستان های دانشگاه های علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی

زمینه و هدف: مضرات تماس با غلظتهای پایین گازهای هوشبر را نمی توان انکار کرد. o2n، یکی از شایع ترین گازهای استنشاقی مورد استفاده در بیهوشی امروزی است. این مطالعه به منظور بررسی میزان آلودگی گاز بیهوشی نیتروس اکساید در اتاق های عمل جراحی اطفال بیمارستان های دانشگاه های علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی انجام گرفته است. روش بررسی: مطالعه ای توصیفی بر 15 اتاق عمل اطفال از 4 بیمارستان اصلی آموزشی تخصصی بیهوشی اطفال انجام شد. فقط اتاق عمل هایی مورد بررسی قرار گرفتند که به طور مستمر در آنها جراحی های اطفال با استفاده از بیهوشی عمومی و o2n(nitrous oxide) با غلظت 3-2 لیتر در دقیقه استفاده می شد. برای نمونه گیری و اندازه گیری غلظت o2n برحسب parts per million، از دستگاه قابل حمل اسپکتروفوتومتر مادون قرمز مدل 3010 ساخت شرکت bacharach استفاده شد. نمونه گیری ها در 6 محل مختلف اتاق عمل و در 3 ساعت مختلف شیفت کاری(ساعت 9-30/8، ساعت 11-30/10 و ساعت 13-30/12) انجام شدند. از آزمون های t برای نمونه های غیر جفت (independent- samples ttest) یا آنووای یکطرفه(one-way anova) برای مقایسه میانگین ها استفاده شد. یافته ها: بین میانگین غلظت گاز o2n در محلهای مختلف در اتاقهای عمل، اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0p>، 2202±2248، 1237±1325، 1234±1346، 1706±1792، 2590±2615 و 2593±2414). میانگین غلظت گاز o2n در محلهای مختلف در اتاقهای عمل با تهویه استاندارد، به میزان معنی داری از اتاقهای عمل بدون تهویه استاندارد، پایین تر است. نوع سیستم بیهوشی بکار گرفته شده، نوع بیهوشی بکار گرفته شده(ماسک یا لوله تراشه با یا بدون کاف)، شیفت کاری، وضعیت در اتاق عمل(باز یا بسته) و همچنین روشن یا خاموش بودن کولر، تاثیر معنی داری در میانگین غلظت گاز o2n در محلهای مختلف و میانگین آن ندارد. نتیجه گیری: میانگین غلظت گاز o2n در محلهای مختلف در اتاقهای عمل اطفال بیمارستان های دانشگاهی، از محدوده استاندارد تعریف شده بسیار بالاتر است.